Διαφορετικές ιστορίες μιας διαμαρτυρίας

Η πορεία έχει φτάσει στον Αγ. Δημήτριο. Κάποια μπλοκ διαλύονται. Κάποια συζητάνε στην μέση του δρόμου αν θα πάνε στο ΕΚΘ ή θα συνεχίσουν. Πίσω τους, στο πρώην ΥΜΑΘ οι μπάτσοι πετάνε δακρυγόνα και πλησιάζουν

Κατεβαίνω με την γυναίκα μου και την @cristideli στην Ολύμπου, στην γωνία με τον πεζόδρομο. Ξαφνικά γυρίζω και βλέπω πλήθος να τρέχει προς το μέρος μας επί της Αγν. Στρατιώτη.

Από πίσω εμφανίζεται η πραιτωριανή φρουρά. Τα ΜΑΤ. Μένουν στην συμβολή με Αγ. Δημητρίου, προσπαθώντας να αποτρέψουν αυτούς που ξεχωρίσανε από την κυρίως πορεία, να ενωθεί με τους υπόλοιπους.

Ένας τύπος από τους καταδιωκώμενους αντιλαμβάνεται ότι κάποιος έχει βάλει φωτιά έναν κάδο, δίπλα σε ένα μηχανάκι.

Μια μικρή ομάδα αφήνει την σιγουριά και κατευθύνεται στον κάδο, κάνουν σήμα στα ΜΑΤ να περιμένουν και προσπαθούν να τους δώσουν να καταλάβουν ότι πάνε να σβήσουν την φωτιά. μεταφέρουν το μηχανάκι και σβήνουν την φωτιά.

Η Ολύμπου έχει κλείσει και ορισμένα αυτοκίνητα έχουν εγκλωβιστεί. Πάνω στην αναμπουμπούλα, παρατηρώ ότι ένα από αυτά είναι σχολικό με μικρά παιδιά μέσα. Το λέω σε κάποιους από την ομάδα.

Φοβούμενοι ότι έτσι και ανοίξουν θα τους αποκόψουν τα ΜΑΤ. Προσπαθούν να κάνουν κουμάντο να φύγει προς τα πίσω το αμάξι. Τελικά επιλέγουν να χάσουν τον χώρο που κατείχανε προκειμένου να μπορέσει να φυγαδευτεί το αμάξι με τα παιδιά.

Υπάρχουν και άλλες ιστορίες εκτός από αυτές των 4 νεκρών, μόνο που κανείς σήμερα δεν έχει διάθεση να τις ακούσει. Προτιμούν αυτή του θανάτου