Το press-gr άνοιξε τους ασκούς του αιόλου. Τα κείμενα πολλά υπέρ/κατά/αδιάφορα. Οι απόψεις περί ανωνυμίας, ψευδωνυμίας και δεν ξέρω τι άλλο είναι λίγο πολύ γνωστές, ο φίλος ΆΝεμος έχει ανοίξει «πόλεμο» κυρίως με τον Αστέρη 🙂 επαναλαμβάνοντας τις γνωστές και σεβαστές απόψεις του.
Η πρώτη μου αντίδραση, με τα λίγα αρχικά στοιχεία εκδηλώθηκε εδώ. Η δεύτερη, πιο συμμαζεμένη λόγω μέσου, εδώ. Κορόϊδεψα τα κλασσικά μέσα, εδώ. Σχολίασα μια άλλη όψη εδώ. Τι έχει μείνει να συζητήσω μαζί σας; Όχι βέβαια τις προσωπικές μου ιστορίες. Το καινούργιο για μένα στην υπόθεση είναι το άρθρο του Ε.Τ. για το επερχόμενο (;) νομοσχέδιο. Καθώς και η δηλώσεις του κ. Χιώτη.
Το επερχόμενο νομοσχέδιο
Θα πάρουμε ένα- ένα τα σημεία προκειμένου να δούμε τι λένε :
«Πρώτον, οι διαχειριστές των blogs ενημερωτικού χαρακτήρα θα έχουν την ευθύνη να αναγράφουν στην κεντρική ιστοσελίδα τον κατά νόμο υπεύθυνο του blog.»
Τι είναι ενημερωτικό blog αυτό που το δηλώνει ή όποιο, σε οποιαδήποτε φάση εμφανίσει ενημερωτικό κείμενο. Ας πούμε ότι γράφω για γιαπωνέζικα καρτούνς, σε ένα blog. Κάποια στιγμή πέφτει στα χέρια μου ένα βίντεο από κινητό με αστυνομικούς που κακοποιούν Αλβανούς στο τμήμα της ομόνοιας και το βγάζω στο blog μου. Εϊναι το blog μου ενημερωτικό;
Γι αυτό το post είναι, πρέπει να δώσω το όνομά μου; Και μετά τι; Να βλέπω πίσω μου ποιός με ακολουθεί;
Όπως λέει και ο Τσιμιτάκης :
«Εγώ δηλαδή που θέλω να γράψω σήμερα μια καταγγελία ειδησεογραφικού χαρακτήρα, αύριο σχόλιο στην επικαιρότητα (ο πρόεδρος είναι ηλίθιος που λέγαμε), μεθαύριο να πειγράψω τις φετιχιστικές μου σεξουαλικές εμπειρίες και παραμεθαύριο πως πέρασα στην συνεστίαση της Αλβανικής κοινότητας, τι είμαι και τι blog έχω;»
«Δεύτερον, το νομοσχέδιο επιφυλάσσει στα αδικήματα που τελούνται μέσω των blogs προβλέψεις ανάλογες με αυτές του νόμου περί Τύπου.»
Από όσο ξέρω αυτό ισχύει έτσι και αλλιώς
«Τρίτον, διευκολύνεται η πρόσβαση των διωκτικών αρχών στα ηλεκτρονικά ίχνη ώστε να αποκαλύπτεται με πιο γρήγορες διαδικασίες ο υπεύθυνος μιας συκοφαντικής ή εκβιαστικής δημοσίευσης.»
Εδώ τσουβαλιάζουμε ένα πλημέλημα με ένα κακούργημα. Ποιός ο λόγος αν ισχύει το πρώτο. Μα ακριβώς για να γράφουν ενημερωτικά μόνο τα blogs με υπεύθυνους έναντι του νόμου. Αν εγώ δουλεύω σε μια επιχείρηση, ας πούμε στην Siemens και πέσει στην αντίληψή μου ότι η εταιρία μου χρηματίζει πολιτικούς παράγοντες δεν θα μπορώ έστω και ανώνυμα να το γράψω γιατί και συκοφαντικό να μην είναι το πρώτο που θα κάνουν θα είναι να με απολύσουν με το που θα αρθεί το απόρρητο. Η χρήση του ονόματος της Siemens γίνεται γιατί είναι επίκαιρο το σκάνδαλο.
«Τέταρτον, το ΕΣΡ αποκτά δικαίωμα παρέμβασης σε περίπτωση που οι χρησιμοποιούμενες φωτογραφίες ή το audio και video υλικό που αναρτάται σε κάποιο blog δημιουργούν ζητήματα που εμπίπτουν στη δικαιοδοσία του. Οι παρεμβάσεις που σχεδιάζονται απασχολούν Δικαιοσύνη και Αστυνομία εδώ και πολύ καιρό. Την τελική ώθηση στην υλοποίησή τους φαίνεται όμως να δίνουν οι εξελίξεις του τελευταίου τριημέρου γύρω από το press-gr.blogspot.com.»
Το ΕΣΡ; Μ’ αυτό δεν κατάφερε να ελέγξει τα μέσα που τώρα είναι θεμοθετημένο να ελέγχει. Τα πρόστιμα πέφτουν βροχή αλλά τα πληρώνουν. Από την άλλη τα κριτήρια θα είναι ίδια με αυτά των μεγάλων καναλιών; Το μυστικό στο τέλος του κειμένου είναι ότι αυτό απασχολεί την Δικαιοσύνη και την Αστυνομία εδώ και πολύ καιρό, δηλαδή το προετοιμάζουμε και περιμένουμε την κατάλληλη ευκαιρία που ήρθε. Ήρθε από μόνη της;
Αφού λοιπόν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα ενημερωτικά blog σαν ΜΜΕ έχω να κάνω μια πρόταση. Ας το ολοκληρώσουν. Το κράτος να υποχρεώσει, όπως κάνει για τις εφημερίδες, τις ΕΠΕ και ΑΕ να δημοσιοποιούν ισολογισμούς σε blog. Επίσης το κράτος να μοιράσει διαφημήσεις και στα blog, οι δε συντεχνίες των δημοσιογράφων να ανοίξουν τις πόρτες τους για τους blogger που δημοσιογραφούν καθώς και τα ταμεία που προέρχονται από το αγγελιόσημο. Επίσης ελευθέρας όπου και οι δημοσιογράφοι, καθώς και γραφεία τύπου σε δημόσιες υπηρεσίες. Πως σας φαίνεται τώρα; Καλύτερο;
Μπα, προτιμάτε τις υποχρεώσεις και κανένα πλεονέκτημα. Ο έλεγχος έχει σημασία και τίποτα άλλο. Εξ’ άλλου απέναντι έχετε μονάδες.
Τα καινούργια στοιχεία
Σήμερα μαθαίνουμε ότι η μήνυση του δημοσιογράφου από το «ΒΗΜΑ» ήταν αυτή που οδήγησε στην άρση του απορρήτου. Το ωραίο είναι ότι στοιχειοθετήθηκε εκβιασμός από e-mail που ζητούσε 30000€ για να σταματήσουν να κάνουν δυσφημηστικά σχόλια στο press-gr εναντίον του.
Αυτό ήταν αρκετό; Από ότι φαίνεται, ναι. Από την άλλη σε μένα που δεν είμαι ειδικός μου φαίνεται τραβηγμένο. Σε κάθε περίπτωση, αν αποδειχθεί κάτι τέτοιο ας τους χώσουν σε ένα κελί και ας πετάξουν το κλειδί.
Αυτό όμως που με τρώει εδώ και μέρες είναι η άλλη πτυχή του θέματος, αυτή που σχολίασα στον ΆΝεμο. Το μονοπώλιο της ενημέρωσης. Οι τελευταίες εξελίξεις, μετά την πτώση του Ζαχόπουλου έχουν καταδείξει ότι η σχέση τύπου και πολιτικής είναι πάρα μα πάρα πολύ στενή. Επίσης υπάρχουν ενδείξεις, που μένει να γίνουν αποδείξεις, ότι οριεμένοι δημοσιογράφοι δεν είναι ακριβώς ότι θα θέλαμε να πιστεύουμε γι’ αυτούς (παρατηρείται πόσο χεσμένος είμαι και δεν τα λέω με το όνομά τους; ).
Η διαπλοκή που είναι διάχυτη μεταξύ των 2, εκ των τεσσάρων εξουσιών, στηρίζεται στον έλεγχο της ενημέρωσης από τα ΜΜΕ και στην δυνατότητα του ελέγχου των ΜΜΕ μέσω και των κρατικών διαφημίσεων.
Το μεγαλύτερο κακό που έκανε το press-gr ήταν το ότι αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση και από άλλα «αποκαλυπτικά» blog. Η επισκεψιμότητα/αναγνωσιμότητα του press-gr δεν είναι άσχετη με την κατρακύλα της αξιοπιστίας των κλασσικών μέσων. Στην ουσία έσπασε το μονοπώλιο της ενημέρωσης. Αυτό δεν συμφέρει κανένα. Ούτε τα ΜΜΕ που χάνουν την κουτάλα αλλά ούτε και τους πολιτικούς που δεν ξέρουν από που και πως θα τους έρθει.
Ο έλεγχος λοιπόν είναι επιβεβλημένος, από την συμμαχία αυτή. Εμείς που στεκόμαστε; Στην ιδέα με τις μάσκες; Στο «μανιφέστο«; Όχι. Αν είμασταν οργανωμένοι θα πρόκρινα και εγώ την λύση του Αστέρη.
Δεν είμαστε όμως. Γι’ αυτό και είμαστε blogger.
Έχουμε γράψει και υποστηρίξει αρκετές φορές για blogers της Αιγύπτου, Ιράν, Κίνας και άλλων «δημοκρατιών». Πόσοι από σας είναι έτοιμοι να παλέψουν ώστε η χώρα μας να μην γίνει ακόμα μια τρύπα του Ίντερνετ;
Y.Γ. Και μια άλλη πτυχή. Για να το δέσουμε μαι και η έσχατη προδοσία είναι κακούργημα. Via penguin witch
We are not alone 
Εαν σε ενδιαφέρει και ακόμα μια άποψη μπορείς να την δεις στο blog μου.
Δες τε στο ιστολόγιο μου μια πρώτη νομική ανάλυση των blogs. Μας αφορά όλους
Η υπόθεση του press-gr βρωμάει από χιλιόμετρα. Κοίτα και εδώ κάτι ενδιαφέρον.
να δεις που κάποτε θα μας πουνε και μαλάκες…..
τελικά θα καταντήσουμε σαν Βιρμανία και Ιραν όπως λέει και η φωτο σου…
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111
«[…]κρύβεται η προσπάθεια των ελίτ να ελέγξουν την κοινή γνώμη και τη δημοκρατική διαδικασία. Θέλουν ο λαός να παραμένει θεατής χωρίς να γίνεται πρωταγωνιστής […]»
Για το καλό μου
Που έλεγε και ο Μηλιόκας
Και δες ότι τουλάχιστον από το Πάσχα του 2007 σχεδιάζαν τον εν λόγω νόμο. Αν θυμάστε είχε βγει και ο Τηλεπροφήτης +Προσκύνησον+ και είχε πει επι του θέματος:
http://nicholas-manie-edge.blogspot.com/2007/05/blog-post_22.html
http://www.ecfpo.gr/forum/viewtopic.php?p=9419#9419
Πολύς κόσμος και από διάφορες πλευρές ενοχλείται από το παιχνίδι που παίζεται σε βάρος των blogs αλλά και των forum κατ’επέκταση.
Νομίζω ότι η αφορμή για φίμωση του πολίτη δόθηκε και τώρα ετοιμάζεται το σκηνικό…
Χαχαχαχαχα
Προσπαθεί το ελληνικό κατεστημένο να βάλει χέρι στο δίκτυο με νόμους.
Εδώ γελάμε και ξαναγελάμε.
Γιατί εγώ γράφω μεν στα ελληνικά, αλλά δεν υπόκειμαι στους ελληνικούς νόμους, αλλά στους νόμους του κράτους στο οποίο μένω (που πρακτικά σημαίνει ότι έχω γραμμένους τους ελληνικούς νόμους).
Και κάτι που δεν έχει αναδειχθεί στην συγκεκριμένη υπόθεση.
Γιατί η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος δεν έλεγξε το IP από το οποίο στάλθηκε το email (πληροφορία που είναι άμμεσα διαθέσιμη από το ίδιο το email). Είτε δεν ξέρουν τί τους γίνεται (είναι άχρηστοι δηλαδή, πράγμα όχι απίθανο) είτε μας θεωρούν μαλάκες.
Και μιας και ο ΔΟΛ δημοσιεύει τα ντεμέκ εκβιαστικά αρθρα, ας δημοσιεύσει και τα IP των emails, για να δούμε από που στάλθηκαν.
spread the word.!!!
Link
http://kierenmccarthy.co.uk/2006/10/28/greek-blog-aggregator-arrested/
Σκιαγραφώντας για ελάχιστο τον χαρακτήρα τούτου του κειμένου ξεκαθαρίζω πως εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία μου, παραθέτω αυτά που σκέφτομαι με ειλικρίνεια απόλυτη και δίχως το παραμικρό ψήγμα φόβου.
Ποιος όμως θέλει να διαβάσει έναν άνθρωπο που η βαρύτητα της ίδιας της ταυτότητας του εμποδίζει ουσιαστικά την φυσιολογική διατύπωση του λόγου και των επιχειρημάτων του?
Αν αυτό σκεφτήκατε και εσείς…είστε τελείως ηλίθιος.
Σαφώς, το κοινωνικό πλαίσιο καθορίζει το θεμιτό και το αθέμιτο της ανθρώπινης συμπεριφοράς όπως ξεκάθαρα η νόρμα της ευγενικής υποκρισίας επιβάλλεται σε όλα σχεδόν τα επίπεδα σύναξης του ανθρώπινου είδους. Όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, ή κοροϊδεύει τον εαυτό του, ή κοροϊδεύει όλους τους υπολοίπους. Αν πάλι, ο προαναφερθείς είναι μεγαλοδημοσιογράφος… απλά κάνει τη δουλεία του…εκφέρει δηλαδή -δημόσια- αυνανικά απόβλητα.
Το συγκλονιστικότερο γεγονός, που συμπίπτει με το συγκυριακό της ύπαρξης μας σε τούτο το δεδομένο χωροχρόνο, είναι η επανάσταση της πληροφορίας. Συνήθως οπτικά η ακουστικά ερεθίσματα που άλλοτε η πρόσβαση σ αυτά είτε ήταν εξολοκλήρου προνόμιο κάστας, είτε συνάρτηση ή αποτέλεσμα της οικονομικής ευρωστίας του καθενός.
Ο τρισάθλιος λοιπόν καπιταλισμός, στα ξέφρενα γρανάζια της βιομηχανίας της διαφήμισης αναγκάζεται να γίνει δημιουργικός, ποιοτικά ανταγωνιστικός και να προσφέρει ¨δωρεάν¨ ένα σωρό αντικείμενα, λειτουργίες και υπηρεσίες σ ένα τεράστιο καταναλωτικό πλήθος, που δεν διαθέτει ιδιαίτερα πολιτισμικά γνωρίσματα πέρα από το δικαίωμα στην εσωτερική παρακμή.
Καταναλώνω…άρα υπάρχω (θα έλεγε και ο σοφός )
Ετούτη λοιπόν η ¨ευγενική προσφορά¨ αφενός δημιουργεί νέα είδη εξάρτησης σε αυτήν την trainspotting πραγματικότητα αφετέρου όμως δημιουργεί βήμα για εκατοντάδες χιλιάδες άσημους και καθημερινούς ανθρωπάκους, που ξαφνικά…έχουν δικαίωμα στο χορό. Με ένα σχετικά απλό τρόπο στήνω λοιπόν ένα πάγκο ,σ αυτή την απίστευτα βρώμικη γειτονία, και ανεβαίνω για να διαλαλήσω τα διάφορα που περιφέρονται μέσα στο μικρό μου το κεφάλι.
Το εξαιρετικό της υπόθεσης δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι ο δέκτης με απλές διαδικασίες μπορεί να αποδεχτεί η να απορρίψει αυτό που εγώ υποστηρίζω, δεν έγκειται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά ,ίσως, μπορούμε να καθορίσουμε σε περίπου απόλυτο βαθμό το χαρακτήρα και την ποιότητα της πληροφορίας που δεχόμαστε, πόσο μάλλον στο γεγονός ότι περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν δικαίωμα στη έκφραση, θέση για τα κοινά και φωνή που πραγματώνει μια δημοκρατία πιο διευρυμένη, μια δημοκρατία πιο ανθρώπινη.
Τα Blogs κυρίες και κύριοι ήρθαν για να μείνουν. Το ιντερνέτ είναι ελεύθερο διότι μια γενιά έχει εισαγάγει σ αυτόν τον ,αφηρημένο, χώρο όλα τα όμορφα και τα σπουδαία που την χαρακτηρίζουν. Οπότε η εξουσία μπορεί να χτυπιέται ,ευπρεπώς, όσο θέλει.
Ο γνωστός άγνωστος Ανώνυμος.
Υγ. Ελευθερώστε την έκφραση. ( Παρίσι Μάης του 68)
Μα αυτοί οι οποίοι σχεδιάζουν νόμους, αγνοούν στοιχειώδη πράγματα τα οποία ισχύουν στο διαδίκτυο.
Το βασικότερο από όλα είναι ότι στο διαδίκτυο άλλο πράγμα είναι ο χρήστης καί άλλο πράγμα είναι το πρόσωπο.
Δηλαδή ένας χρήστης, μπορεί είναι στην ουσία πολλά πρόσωπα.
Λόγου χάριν, ο Κώστας μπορεί στο διαδίκτο να έχει το όνομα Ποσειδώνιος.
Φεύγοντας λοιπόν ο Κώστας διακοπές, μπορεί να πει στον φίλο του τον Δημήτρη να αναλάβει να γράφει αυτός με τον κωδικό του καί το ψευδώνυμό του στο συγκεκρικένο ανταλλακτήριο ιδεών λόγου χάριν καί να τον αντικαταστήσει για έναν μήνα, αφού ο Κώστας θα πάει διακοπές.
Πράγματι λοιπόν, ο Δημήτρης μπαίνει με το ψευδώνυμο «Ποσειδώνιος», γράφει καί στον μήνα επάνω επιστρέφει ο Κώστας καί συνεχίζει να γράφει αυτός.
Κανείς από το συγκεκριμένο ανταλλακτήριο ιδεών στο μεταξύ δεν έχει καταλάβει ότι ο Κώστας αντικαταστάθηκε για έναν μήνα από τον Δημήτρη.
Άρα, αν ο χρήστης «Ποσειδώνιος» που όπως είπαμε είναι φανταστικό πρόσωπο, κατηγορηθεί για οτιδήποτε αυτόν τον μήνα, ο Κώστας εφόσον αποδείξει ότι τον αντικατέστησε ο Δημήτρης, γλυτώνει καί αθωώνεται. Άρα λοιπόν, όταν μπορεί από κάτι τέτοιο να δημιουργηθεί μπλέξιμο, τί ακριβώς θα επιλύσει υποτίθεται η νομοθεσία;
Επομένως θα κάνουν μία τρύπα στο νερό.
Το σχόλιο 22 υπενθυμίζει έμμεσα (εκτός των ΟΛΩΝ σωστών που λέει) και το εξής… ΠΑΝΑΠΛΟ που τόσο συχνά ξεχνάμε:
Η διάκριση μεταξύ χρηστών και προσώπων έχει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μία απρόσμενη τεράστια ευεργετική επίδραση στον Πολιτισμό μας:
Για πρώτη φορά, έχουμε να κάνουμε με ΑΠΟΨΕΙΣ σαν κατασκευές σκέψης ΧΩΡΙΣ απαραίτητη σύνδεση με τα πρόσωπα που τις γράφουν, τις στηρίζουν ή τις καταρρίπτουν.
Επομένως, επιχειρήματα «ad hominem» (προσωπικές επιθέσεις κλπ) αχρηστεύονται ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ μακροπρόθεσμα, ενώ εξαναγκαζόμαστε να βάλουμε πλέον το μυαλό μας και τη Λογική μας να δουλέψει, επεξεργαζόμενοι «απόψεις χωρίς όνομα», χωρίς καν τη δυνατότητα να ελέγξουμε την αξιοπιστία τους βάσει του «ποιός τις έγραψε».
Δηλαδή η ανθρωπότητα σύρεται ΘΕΤΙΚΑ (όχι μόνο σε διάφορα αρνητικά) αλλά και στην Ικανότητα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για ΟΡΘΟ ΛΟΓΟ, και σεβασμό του ορθού λόγου ΚΑΙ στο διάλογο.
Η ανωνυμία είναι μικρό κακό μπροστά στο πολιτιστικό ΟΦΕΛΟΣ.